Szukać inspiracji do założenia własnego ogrodu można w wielu miejscach: w parkach, ogrodach botanicznych, przydomowych ogródkach sąsiadów, a także zwiedzając magiczne miejsca, jakimi są zamki, pałace, dworki. Tam właśnie architektura minionych epok, łączy się w sposób nierozerwalny z określonym stylem w projektowaniu ogrodów.
Podróżując zatem przez Polskę i Europę możemy spotkać na szlaku swoich wędrówek ogrody renesansowe, wywodzące się ze słonecznej Italii. Charakterystycznym dla nich znakiem rozpoznawczym jest tworzenie form geometrycznych, a nade wszystko woda bez której nie wyobrażano sobie żadnego terenu zielonego. Pojawiała się ona tam niemal wszędzie, a to pod postacią wodospadu, a to fontanny, małego źródełka, czy wodopoju dla ptaków. Nie brakowało też rzeźb odnoszących się do antyku, donic, ławek, murków, altan.
Kontynuacją włoskiego stylu w aranżacji, stał się styl francuski przypadający na epokę baroku, kiedy to Francja stała się wzorem w różnych dziedzinach życia dla innych krajów. Na ten styl składało się bardzo wiele elementów, a całość była symetryczna oraz bardzo uporządkowana. Jak w stylu włoskim dominowała woda, tak tutaj było mnóstwo mniejszych i większych dróg. Upadek Napoleona spowodował, że zaprzestano postrzegać Francję za wzorzec także w ogrodnictwie i zaczęto czerpać inspirację z romantycznych ogrodów angielskich. Największą popularnością cieszyły się one, gdy królem został Edward VII, stąd inną nazwa jaką możemy spotkać to ogrody edwardiańskie. Tutaj górę wziął powrót do natury. Nie było mowy o tworzeniu geometrycznych wzorów, równo przyciętych żywopłotach oraz wszystkiego, co sprzeciwiałoby się naturze.
Rośliny mają tu pełną swobodę, mogą rosnąć na ścieżkach, przerastać murki, rozsiewać się tam, gdzie im się tylko spodoba. Stąd mówi się także, że są to ogrody naturalistyczne. Oczywiście ten naturalny wygląd wymaga dużej pracy ogrodnika, jednak fakt ten, przy pierwszym spojrzeniu na taki ogród można przeoczyć. Dopiero bardziej wprawne ogrodnicze oko dostrzeże, że kwitnące jednocześnie różnego rodzaju byliny oraz ich dobór pod względem kolorów, wysokości oraz warunków klimatycznych, jest nie lada wyzwaniem nawet dla profesjonalisty.
W nawiązaniu do powrotu do natury poprzez angielską oraz chińską sztukę ogrodową oraz pod wpływem głoszących przez sentymentalizm idei, wykształcił się styl ogrodowy zwany sentymentalnym. Wkraczając do takiego ogrodu z pewnością zachwyci nas jego niemalże malarski krajobraz oraz odczujemy radość z przebywania wśród  antycznych rzeźb, chińskich pawilonów, mostków, wiejskich akcentów.